Kultura konfliktu. Polityka Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy i Zachodu na łamach "Newsweeka Polska" i "Polityki" (2013-2015) | Bogdan Borowik

czwartek, 26 stycznia 2023

Opiniowana monografia jest dziełem o charakterze wyraźnie interdyscyplinarnym, tkwiącym w szczególności w polu badawczym nauk o polityce i administracji oraz nauk o komunikacji społecznej i mediach […] Jej tematyka znakomicie lokuje się w centrum współczesnych problemów badawczych związanych z rosyjską agresją na Ukrainę, dla których to wydarzenia z lat 2013–2015 (a więc objętych badaniami Autora monografii) stanowiły swoiste preludium dla obecnej napaści Rosji na swoich słowiańskich sąsiadów, zapoczątkowanej u schyłku lutego 2022 roku […] Treści, które znajdują się w monografii Bogdana Borowika, uważam za bardzo wartościowe, świetnie i nader celnie wpisujące się w obecny klimat gorących wydarzeń politycznych w naszym regionie.

Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Janusza W. Adamowskiego

Książka dostępna w sprzedaży od drugiej połowy lutego 2023.

[POLITYKA] „Wydaje się więc, że żądania Putina są trzy: Zachód ma się pogodzić z aneksją Krymu, dalej – nie tylko dać gwarancje, że NATO nie przyjmie Ukrainy, ale przystać na «finlandyzację» kraju (terminem tym określano sytuację Finlandii po II wojnie światowej, rząd Finlandii, choć niepodległy, miał prowadzić politykę przyjazną Moskwie) i dodatkowo wprowadzić na Ukrainie taki «ustrój federalny», który dawałby Kremlowi prawo weta politycznego na wschodzie Ukrainy, w tych okręgach, które dziś są w rękach separatystów” [Marek Ostrowski, Wojna z Putinem, „Polityka”, nr 33, 12 VIII 2014].
„Poprzez ograniczone wojny w Czeczenii, Gruzji, na Ukrainie, poprzez zmasowaną propagandę, której nie są w stanie ograniczać represjonowane media niezależne, system Putina opiera się na konstruowaniu wroga zewnętrznego – USA, UE, organizacje pozarządowe, jak i na ofensywnych celach odzyskiwania «odwiecznych» ziem Krymu, Noworosji, Naddniestrza i ochrony «braci odłączonych», jakoby zagrożonych w obcych państwach. Oto orwellowska nowomowa. Zachodnia demokracja to groźba faszyzmu. A samowola despotycznej władzy w Rosji to «dalsze udoskonalanie rosyjskiej demokracji». Rosja ma odwieczne prawa, a Ukraina «nigdy nie była państwem» i – jak Putin zapowiadał w 2008 r. na szczycie NATO w Bukareszcie – może «się rozpaść», bo nie zda egzaminu w momencie zwrotnym historii” [Adam Krzemiński, Car jest nagi, „Polityka”, nr 50, 10 XII 2014].

[NEWSWEEK] Dmitrij Orieszkin, rosyjski politolog: „Historia Rosji zawsze wahała się od liberalizacji do militaryzacji, teraz mamy czas militaryzacji […] Jak długo to potrwa? Nie wiem, nie osiągnęliśmy jeszcze szczytu szaleństwa” [Michał Kacewicz, Disneyland z czołgami, „Newsweek Polska”, nr 27, 29 VI 2015].
Borys Niemcow: „Ktoś powiedział, że faszyści przyszłości będą gorliwymi antyfaszystami” [Faszyzm po rosyjsku, z Borysem Niemcowem rozm. M. Kacewicz, „Newsweek Polska”, nr 10, 2 III 2015; tekst rozmowy ukazał się kilka dni po zastrzeleniu Borysa Niemcowa w Moskwie – przyp. B. B.].
Michaił Zygar, redaktor naczelny prześladowanej przez rosyjskie władze internetowej telewizji Dożd: „Gdy zamilknie ostatnia niezależna stacja, zniknie ostatni blog i strona internetowa, będzie można z Rosjanami zrobić wszystko, wysłać ich na każdą wojnę i podpalić świat” [Jacek Pawlicki, Michał Kacewicz, Kremlowska melodia, „Newsweek Polska”, nr 9, 23 II 2015].

Humor w „czasach zarazy” | Ewa Głażewska, Małgorzata Karwatowska

czwartek, 26 stycznia 2023

Czas pandemii COVID-19 stał się dla nas wszystkich dojmującym doświadczeniem indywidualnym, osobistym, ale też społecznym czy kulturowym. Jak jednak zazwyczaj bywa, człowiek oswaja rzeczywistość, dystansując się od negatywnych jej aspektów i czynników. Jednym z najczęściej wykorzystywanych sposobów na to jest waloryzowanie humorystycznego stosunku do świata, co odciąża – przynajmniej częściowo – problem i pozwala odnaleźć się w nowej, na wskroś trudnej sytuacji. Jak przekonują Autorki, humor, jako zjawisko wieloaspektowe, niezwykle złożone i nośne, znajduje manifestacje w różnych sferach pandemicznej komunikacji, właściwie zawłaszczonej przez Internet, a tym samym zglobalizowanej, zuniwersalizowanej i egalitarnej. Cechy te powodują, że powstaje swoista, motywowana poważną wszak sytuacją, kultura śmiechu poddana określonym prawom i tendencjom odwołującym się do rozmaitych obszarów życia. Co warte odnotowania, w badaniach wykorzystano niezwykle bogaty materiał ilustracyjny, i to nie tylko polskojęzyczny, co czyni książkę dziełem o charakterze uniwersalnym, wykraczającym daleko poza granice jednej kultury czy języka. […]
Rozważania podjęte w monografii zostały oparte na niezwykle bogatej i wieloaspektowej literaturze przedmiotu. Autorki przywołują między innymi prace z zakresu językoznawstwa, nauk o kulturze, socjologii, psychologii, co czyni ich książkę opracowaniem na wskroś nowoczesnym, bo inter-, a nawet transdyscyplinarnym. […]
Monografia, dzięki wykorzystaniu różnych instrumentów badawczych, osadzeniu w kontekście metodologicznym wielu dziedzin i dyscyplin wiedzy, stanowi przykład opracowania niezwykle aktualnego oraz ważkiego poznawczo, co gwarantuje jej – poza naukowym – także sukces czytelniczy.

Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera

Koty na Zanzibarze. Teoria kultury Clifforda Geertza | Edyta Barańska

wtorek, 24 stycznia 2023

Książka dr Barańskiej lokuje się na przecięciu teorii kultury oraz metodologii i filozofii nauki. Z jednej strony bowiem rekonstruuje za amerykańskim antropologiem problemy związane z badaniem kultury wyłaniające się na styku jego własnych badań terenowych i refleksji nad podejściami wcześniejszymi, z drugiej zaś Autorka stara się wydobywać na plan pierwszy zasadnicze rozstrzygnięcia filozoficzne, które z tego rodzaju problemami się wiążą. Sama również na najogólniejszym poziomie porządkuje swój wywód za pomocą odniesień filozoficznych. Podoba mi się swego rodzaju zrównoważenie, jakie udało jej się w tym osiągnąć. […] Korzyść jest taka, że skrupulatna lektura Geertza, jaką proponuje Autorka, pozwoli w książce odnaleźć coś interesującego czytelnikom zainteresowanym teorią kultury (zwłaszcza zaś jej losami w antropologii społeczno-kulturowej), jak i tym wszystkim, którzy raczej skupią się na jej przecinaniu się z problematyką filozoficzną. […] Podoba mi się to, jak Autorka prowadzi swoje rozważania blisko tekstu Geertza, a jednocześnie swobodnie go kontekstualizuje przywołując bądź teorie wcześniejsze, bądź ujęcia późniejsze, nierzadko polemiczne z autorem Wiedzy lokalnej. Podoba mi się również coś, co na początku lektury może przeszkadzać: wrażliwość na niejednoznaczność i wieloaspektowość poruszanej problematyki. Autorka jest daleka od próby stworzenia jednoznacznej wykładni teorii Geertza. Powiedziałbym, że bliska jest pod tym względem tekstom Derridy. Niewątpliwą zaletą pracy jest również duża erudycja, z jaką wywody są poprowadzone. Dr Barańska swobodnie sięga zarówno do współczesnej epistemologii, jak i do dyskusji antropologicznych nt. tekstualizmu w teorii kultury i w tych odniesieniach widać bardzo skrupulatną, pogłębioną lekturę. […] [U]ważam, że książka Koty na Zanzibarze potencjalnie będzie interesującą lekturą zarówno dla reprezentantów nauk badających kulturę (etnologia/antropologia, kulturoznawstwo, socjologia kultury itd.), jak i dla filozofek i filozofów. Jako trzecią kategorię czytelników dodałbym metodologów nauki lokujących się po trosze w filozofii, jak i w poszczególnych naukach szczegółowych […].

Z recenzji wydawniczej
Dr hab. Krzysztof Abriszewski

Socjoterapia w resocjalizacji penitencjarnej | red. Katarzyna Korona

wtorek, 24 stycznia 2023

Poszukiwanie skutecznych metod pracy resocjalizacyjnej jest od zawsze prowadzone i pożądane zarówno z teoretycznego, ale przede wszystkim aplikacyjnego punktu widzenia. Przedłożona do recenzji książka stanowi próbę egzemplifikacji teoretycznej, badawczej i aplikacyjnej jeszcze stosunkowo słabo eksplorowanej na gruncie polskim problematyki wykorzystania socjoterapii w pracy z dorosłymi sprawcami przestępstw. Choć socjoterapia na polskim rynku wydawniczym znalazła odzwierciedlenie w ostatnich dziesięciu latach w wielu publikacjach naukowych (...) to zdecydowanie ich głównym podmiotem były dzieci i młodzież, zaś niniejsza publikacja pretenduje do wypełnienia luki w tym zakresie w odniesieniu do osób dorosłych.
Książka wpisuje się w nurt humanistycznego podejścia do resocjalizacji (resocjalizacja kreatywna, twórcza, bazująca na zasobach i potencjale jednostki), którego idee (pomimo teoretycznych wskazań i uzasadnień) wciąż są trudne realizacyjnie. Położenie nacisku na relację wychowawczą w pracy z osobami odbywającymi karę pozbawienia wolności jest ważne z punktu widzenia procesu zmiany, jaka ma zajść pod wpływem tego typu oddziaływań.

Z recenzji dr Ewy Grudziewskiej