Kamionka to obecnie wieś - siedziba gminy w powiecie lubartowskim, w odległości około 24 km na północ od Lublina, położona przy lokalnej drodze Lublin-Kock. Tradycje zasiedlenia tego terenu sięgają wczesnego śreniowiecza, czego dowodzą dwie wzmianki o znajdującym się w jej XV- wiecznych granicach grodzisku. W zachowanych źródłach Kamionka pojawia się w roku 1415 i do 1450 notowana jest konsekwentnie jako wieś wchodząca w sklad klucza dóbr z centrum w nieistniejącego obecnie Dłotlicach. Lokacja miejska nastąpiła między 1450 a 1458 rokiem, w czasach gdy była własnością Anny z Tęczyńskich, żony Jana Oleśnickiego wojewody sandomierskiego. Miasto do końca XVI w. rozwijało się pomyślnie, stając się znaczącym ośrodkiem rzemieślniczym. Zapewne w okresie lokacji miasta wybudowano tutaj świątynię, a w XVI wieku zaś ratusz. W 1549 roku przeprowadzono wytyczne układu przestrzennego i rozmierzono teren nowego miasta (Nowy Rynek), później funkcjonującego razem ze starym. Dzieje staropolskiego zasobu aktowego Kamionki znane są przede wszystkim dzięki badaniom J. Łosowskiego. Księgi przechowywane były w specjalnej drewnianej skrzyni, najpierw przez radę a następnie urząd miejski. W 1812 roku ministerium spraw wewnętrznych Księstwa Warszawskiego nakazało przekazanie przez magistraty wszystkich akt staropolskich, a także akt sądów i kancelarii miejskich oraz dominialnych z okresu 1796-1810 do sądów pokoju, znajdujących się w każdym powiecie. W wyniku tego zarządzenia ksiegi kamioneckie trafiły do Lubartowskiego Sądu Pokoju. Następnie przemieszczono je do Sądu Pokoju w Chełmie. Ich przejęcia dokonał w lutym 1825 roku tamtejszy notariusz i konserwator hipotekiJan Koczurzyński.

ISBN:

978-83-227-2924-3

Objętość:

338 stron

Format:

B5

Rodzaj oprawy:

twarda

Rok wydania:

2009